احمد امانی

زمینه و هدف: تعارض زوجین به‌عنوان عوامل آسیب‌زا در روابط صمیمانه با همسر می‌باشد که پیوند‌های عاطفی را سست نموده و علت بسیاری از جدایی زوج‌ها و طلاق‌ها پس از ازدواج می‌باشد. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان مبتنی بر مدل حل آسیب دلبستگی در کاهش دلزدگی زناشویی، پریشانی زناشویی و بهبود رضایت جنسی در زوجهای پرتعارض مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره بهشهر انجام شد. مواد و روش: در این پژوهش از طرح پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. به‌منظور انجام این پژوهش، از بین زوج‌های پرتعارض مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان بهشهر، تعداد 12 زوج که 6 زوج در گروه آزمایش و 6 زوج در گروه کنترل به شیوه نمونهگیری داوطلبانه انتخاب شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، با فراوانی یک‌بار در هفته و هر بار به مدت 90 دقیقه (به‌صورت زوجی) در معرض مداخله زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان مبتنی بر مدل حل آسیب دلبستگی قرار گرفتند، درحالی‌که زوجین گروه کنترل این مداخله را دریافت نکردند. ابزارهای گردآوری دادهها شامل فرم بازبینیشده پرسشنامهی نارضایتی زناشویی اشنایدر (MSIR) ، مقیاس دلزدگی پاینز ((CBM و مقیاس رضایت جنسی هادسون (ISS) بودند. دادههای جمعآوری شده از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج این پژوهش نشان‌ داد زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان مبتنی بر مدل حل آسیب دلبستگی بر کاهش دلزدگی زناشویی و بهبود رضایت جنسی تأثیر مثبت دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که زوج‌درمانی متمرکز بر هیجان مبتنی بر مدل حل آسیب دلبستگی بر پریشانی زناشویی اثر معنی‌داری ندارد.