احمد امانی

تعارض در روابط زوجین امری فراگیر و اجتناب ناپذیر هست، تعارض‌های زناشویی و پیامدهای ناگوار آن تهدیدی جدی برای سلامت روانشناختی زوجین، فرزندان و جامعه محسوب می‌شود، بهبود چرخه‌های تعاملی منفی بین زوجین و شناسایی هیجانات ناکارامد امری ضروری می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر فرسودگی زناشویی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه زوجین متعارض می‌باشد. پژوهش حاضر، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه درمان و کنترل بود. از میان زوجین دارایی تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره سطح شهر اصفهان به روش نمونه گیری هدفمند تعداد 14 زوج (28 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شده و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه (درمان و کنترل) تخصص داده شدند. برای گروه درمان جلسات زوج درمانی هیجان محور به صورت گروهی (8جلسه) برگزار شد ولی گروه کنترل درمانی دریافت نکردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های فرسودگی زناشویی، طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ و فرسودگی زناشویی پاینز استفاده شد. داده‌ها از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که زوج درمانی گروهی هیجان مدار باعث کاهش فرسودگی زناشویی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در زوجین متعارض شد (001/0>p)، این کاهش در دوره پیگیری 3 ماه پایدار بود. زوج درمانی گروهی در کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه و فرسودگی زناشویی زوجین متعارض درمانی مؤثر و پایدار می‌باشد.