احمد امانی

یکی از عمیق‌ترین تجربه‌های فقدان و سوگ را می‌توان ناشی از فروپاشی روابط رمانتیک دید. با توجه به اهمیت ضربه‌ی عشق در کیفیت روابط بعدی، هدف پژوهش حاضر عبارت از سنجش تأثیر آموزش پیش از ازدواج بر مبنای طرح‌واره درمانی بر سبک‌های عشق‌ورزی دانشجویان دختر دارای نشانگان ضربه‌ی عشق دانشگاه‌های شهر کرج در سال 1400 بود. طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهشی در این تحقیق را کلیه دانشجویان دختر دارای سندروم ضربه‌ی عشق دانشگاه‌های شهر کرج تشکیل دادند که در سال تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه‌گیری از نوع داوطلبانه بود که با استفاده از پرسشنامه ضربه عشق(راس، 1999) 30 نفر دانشجوی دارای سندروم ضربه‌ی عشق انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده‌ها از مقیاس‌ سبک‌های عشق‌ورزی استرنبرگ(1987) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه و دو بار در هفته مداخله را به صورت آنلاین دریافت نمودند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت و پس از اتمام مداخله هر دو گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و به وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش پیش از ازدواج برمبنای طرح‌واره درمانی به طور معنادار بر مولفه‌های صمیمیت، میل و تعهد دانشجویان دختر دارای نشانگان ضربه عشق تأثیر دارد(05/0P<). آموزش پیش از ازدواج برمبنای طرح‌واره درمانی از طریق اصلاح باورهای بنیادین ناسازگار دخیل در آسیب‌های پس از ضربه‌ی عشق موجب بهبود سبک‌های عشق‌ورزی افراد آسیب دیده می‌شود. نتایج این پژوهش می‌تواند مورد استفاده‌ی پژوهشگران، مشاوران و درمانگرانی باشد که در حوزه‌ی شکست عاطفی فعالیت می‌کنند.