زمینه و هدف: پژوهش حاضر به منظور تبیین مدلی برای افکار خودکشی بر اساس آشفتگی زناشویی و تاب آوری انجام شده است. موادوروش: در این پژوهش روش و طرح تحقیق از نوع توصیفی، همبستگی و ارائه ی معادلات ساختاری می باشد. جامعه پژوهشی در این تحقیق را کلیه زوجین شهرستان سنقر در سال 1398 تشکیل می دهند. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بوده است. پرسشنامه های مورد استفاده شامل مقیاس افکار خودکشی بک، مقیاس آشفتگی زناشویی اشنایدر و پرسشنامه تاب آوری سیکبی بود. نتایج به کمک نرم افزارهایSPSS نسخه 19وAMOSنسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. روش آماری شامل آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و فراوانی) و آمار استنباطی (معنی داری همبستگی و معادلات ساختاری) بود. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که بین آشفتگی زناشویی و افکار خودکشی رابطه ی مثبت معنی داری وجود دارد. و بین آشفتگی زناشویی و تاب آوری رابطه ی منفی معنی داری وجود دارد و بینتاب آوری و افکار خودکشی رابطه ی منفی معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری:نتایج پژوهش نشان داد که بین آشفتگی زناشویی و افکار خودکشی با میانجیگری تاب آوری رابطه ی معنی داری وجود دارد.
