احمد امانی

زمینه و هدف:درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، یکی از درمان های رفتاری نسل سوم است و در آن تلاش می شود به جای تغییر شناخت ها ارتباط روانشناختی فرد با افکار و احساساتش افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه ی گروهی بر آشفتگی-زناشویی، تعارض زناشویی و خوش بینی در زنان متأهل بود. مواد و روش ها: در قالب مداخله نیمه تجربی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل، 24 زن متأهل به شیوه نمونه گیری در دسترس از میان زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره کمیته امداد شهر کرمانشاه در بهار 1396 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 12 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه آشفتگی-زناشویی اشنایدر (MSI-R)، پرسشنامه تعارض زناشویی (فرم تجدید نظر شده) (R-MCQ) و پرسشنامه جهت گیری به زندگی (LOT-R) بودند. گروه آزمایش مداخله درمانی به شیوه ی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای به شیوه ی گروهی دریافت نمودند اما برای گروه کنترل درمانی ارائه نشد. پس از اتمام جلسات درمان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه ی گروهی بر آشفتگی زناشویی(P< 0/05)، تعارض زناشویی(P< 0/05) و خوش بینی (P< 0/05) مؤثر بوده است.نتایج پیگیری بعد از یک ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در آشفتگی زناشویی، تعارض زناشویی و خوش بینی در سطحP< 0/05)) تفاوت معنی داری وجود دارد.و اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بعد از یک ماه همچنان باقی مانده است . نتیجه گیری:نتایج پژوهش نشان داددرمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود آشفتگی زناشویی، تعارض زناشویی و خوش بینی در زنان متأهل شده است که با یافته های قبلی همسو است. توصیه می گردد مشاوران و درمانگران خانواده از این شیوه درمانی در مراکز مشاوره و کلاس های آموزش خانواده جهت حل مشکلات زناشویی بهره ببرند.