زمینه و هدف: تعارضات زناشویی یکی از عوامل زمینه ساز طلاق است که بنیان خانواده را متزلزل می کند. طرحواره درمانی هیجانی با اصلاح طرحواره های هیجانی که عامل مهم در تعارضات زناشویی است، آشفتگی زناشویی را کاهش و خود تنظیمی هیجانی را افزایش داده و بنابراین از پیامدهای مخرب آن ها بر روابط زناشویی پیشگیری می کند. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر خود تنظیمی هیجانی و آشفتگی زناشویی در زوجین دارای تعارض زناشویی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع آزمایشی مورد منفرد با طرحA-B-A همراه با خط پایه چندگانه است. جامعه آماری شامل تمامی زوجین دارای تعارض زاشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان سنندج بود که تعداد 3 زوج به روش نمونه گیری در دسترس وارد درمان شدند. طرحواره درمانی هیجانی در 12 جلسه همراه با 3 خط پایه و 3 پیگیری اجرا گردید. برای انجام پژوهش از پرسشنامه آشفتگی زناشویی اشنایدر و دشواری در تنظیم هیجان گرتز و روئمر استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی باعث کاهش همه خرده مقیاس ها در آشفتگی زناشویی و افزایش خودتنظیمی در زوجین شد و اثربخشی خود را پس از سه ماه به طور معنادار حفظ کرد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی آشفتگی زناشویی را کاهش و خود تنظیمی هیجانی را افزایش داد که همسو با نتایج تحقیقات مشابه است و بنابراین اثربخشی این درمان را در حیطه ی مشکلات زناشویی ثابت کرد و باعث بهبود روابط زوجین گردید.
