زمینه و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی به شیوهییالوم بر تاب آوری و کیفیت زندگی خانواده های دارای فرزند معلول انجام شده است. مواد و روش ها: طرح این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و به روش پژوهش نیمه آزمایشی و با بهرگیری از طرح پیش آزمون –پسآزمونوپیگیری با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش کلیه خانواده های دارای فرزند معلول مراجعه کننده به مرکز کاردرمانی کردستان واقع در شهر سنندج در نیمه دوم سال 1397 بودند. همزمان پس از مصاحبه اولیه با خانواده های متقاضی شرکت در جلسات و واجد شرایط شرکت در پژوهش 24 نفر برگزیده شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12نفر) گمارده شدند آزمودنی ها گروه آزمایش به مدت 10 جلسه90 دقیقه ای به صورت گروه درمانی به شیوهییالوم را تجربه کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند و هر دو گروه در یک جلسه پیگیری بعد از سه ماه جهت اثر ماندگاری مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پرسشنامه های پژوهش با استفاده از نرم افزار 22 SPSS و روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:یافته های حاکی از آن است پس از مداخله گروه درمانی به شیوهییالوم در گروه، آزمودنی های گروه آزمایش در متغیر تاب آوری و کیفیت زندگی افزایش معناداری را در مقایسه با گروه کنترل نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که گروه درمانی به شیوهییالومسودمند و اثر بخش بوده و در جهت افزایش و بالا بردن تاب آوری و کیفیت زندگی خانواده های دارای فرزند معلول می باشد.
