هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراشناخت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کارکرد خانوادههای دارای کودک دچار اختلال نقص توجه- بیش فعالی است. روش پژوهش نیمهآزمایشی است و با بهکارگیری طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل والدین دارای کودک دچار اختلال نقص توجه- بیشفعالی بود که طی سال 97 به مراکز مشاوره شهر اهواز مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش 60 نفر از این والدین بود که با نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها بهصورت تصادفی در سه گروه 20 نفری ) 10 زوجی( شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار گرداوری دادههای این پژوهش پرسشنامه سنجش خانواده اپشتاین، بالدوین و بیشاب ) 1983 ( بود. دادههای پژوهش با بهکارگیری روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها نشان داد که هر دو روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فراشناخت بر کارکرد خانوادهها مؤثر است ولی روش درمانی فراشناخت نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر بیشتری داشته است. این پژوهش یافتهها و علت تفاوت تأثیرات را موردبحث قرار داده است.
