چکیده مقدمه: پیشرفت های سریع در فناوری اطلاعات، باعث تغییرات بنیادین در زندگی و محیطهای کاری در سراســر جهان شده است، با فراگیرتر شدن فناوریهای دیجیتالی مانند گوشیهای هوشمند ، افراد می توانند در خود نظارتی و مراقبت از خود شرکت کنند و کنترل بیشتری بر مسیرهای سلامتی خود در طول دوره زندگی به دست آورند. تحصیلات و جنسیت دو مولفه مهم در استفاده از برنامه های موبایلی سلامت هستند، تحصیالت در میزان و نحوه استفاده افراد در برنامه های موبایلی موثر است و جنسیت نقش تعیین کننده ای در فضای مجازی بخصوص در برنامه های موبایلی در مقابل حضور فیزیکی در بیمارستانها و مطب ها دارد. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کاربردی است که با روش کمی – توصیفی به صورت مطالعه موردی بین کاربران برنامه موبایلی اسنپ دکتر به اجرا درآمد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته اینترنتی مبتنی بر نمونه گیری تصادفی در دسترس استفاده گردید و با روش های آمار استنباطی شامل آزمون های تعیین معناداری و به ویژه همبستگی بر مبنای معادلات ساختار تاییدی برای بررسی داده ها به کار گرفته شد. یافته ها: زیرساخت ناکافی فناوری ارتباطات اطلاعاتی، بیشترین مانع برای پزشکی از راه دور بود و به دنبال آن مقاومت فرهنگی در استفاده از فناوری برای ارائه خدمات بهداشتی و درمانی قرار گرفت. موانع قابل توجه دیگر هزینه بالای راه اندازی مهارتهای پیشنیاز(اولیه)در میان بیماران، مهارتهای محدود در میان پزشکان، بودجه ناکافی برای حمایت از خدمات پزشکی از راه دور، چارچوب قانون/ سیاست ضعیف، و کمبود زمان اختصاصی برای خدمات پزشکی از راه دور بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد وجود زیرساخت های مناسب ارتباطی و تلاش برای تقویت زیرساختها و افزایش سرمایه گذاری شرکتها و سازمانها در حوزه پزشکی از راه دور، مشارکت کاربران را در استفاده از خدمات پزشکی از راه دور افزایش می دهد.
