مواد 56 تا 67 منشور حقوق شهروندی به «حق برخورداری از دادخواهی عادلانه» اختصاص یافته است. دسترسی به دادخواهی، نزد مراجع صالح و بی طرف، تا یک قرن قبل وجود نداشته و پس از آن نیز همواره مورد مناقشه بوده است و معمولا قانونگذاران کشورها با تصویب تبصره های زیاد در برخوی موارد قسمت هایی از آن را نقض نموده اند. حق دادخواهی عادلانه طیف وسیعی از حقوق در فرایند کیفری را شامل می شود از جمله حق داشتن وکیل، منع از بازداشت خودسرانه، دادرسی علنی، حق امنیت و حفظ هویت، منع شکنجه و حق تجدیدنظرخواهی از احکام. این حقوق علاوه بر اینکه در قوانین مختلف نیز به آن اشاره شده است، یک بار دیگر در منشور حقوق شهروندی نیز تأکید گردیده است. تأکید از آن جهت بوده که این حقوق به میزان بسیار زیادی تکرار شود تا ملکه ذهن قضات و مأمورین و به ویژه شهورندان شود و نقض آن به حداقل برسد. در کارگاه آموزشی اساتید حقوق شهروندی سعی شد این موارد به طور تخصصی و مصداقی بحث شود.
