در این پژوهش به مقررات مربوط به استفاده از سلاح و مصادیق مجرمانه آن در قوانین جزایی ایران و عراق پرداخته شده است.این پژوهش به شیوه کتابخانه‌ای انجام خواهد شد. در ابتدا کتاب‌ها، رساله‌ها، مقالات، اسناد، قوانین مرتبط با موضوع پایان نامه یعنی مقررات ناظر به چگونگی استفاده از سلاح و مصادیق مجرمانه آن در حقوق کیفری ایران و عراق گردآوری خواهد شد و سپس به روش تحلیلی‌توصیفی به منظور استخراج نتیجه مورد نظر، این منابع مورد بررسی قرار خواهند گرفت.در عراق در زمینه اخذ مجوز حمل سلاح هر فردی می تواند به کلانتری ها مراجعه کند و صرفاً با ارائه مدارک ساده ای که نشان می دهد جان و مال وی در خطر است به راحتی مجوز حمل سلاح دریافت کند. . لازم به ذکر است حمل سلاح دوم برای این فرد غیرقانونی بوده و جریمه نقدی و محکومیت را در پی خواهد داشت. این در حالی است که در ایران حمل سلاح برای شهروندان عادی بدون مجوز جرم محسوب می شود و در صورت تکرار، قوانین قضایی و اجرایی سخت تری را در پی خواهد داشت. در دو کشور، اخذ مجوز از مقام مافوق برای تیراندازی تحت هر شرایطی الزامی است. یافتههای تحقیق نشان داد که میزان مجازات در قوانین ایران شدیدتر از قوانین کشور عراق است و محدوده جریمه نقدی از 6 ماه تا 5 سال حبس متغیر است. همچنین در صورتی که مأموران برای دستگیری مجرمان مجبور به استفاده از سلاح شوند، طبق قوانین عراق ، هرگز اجازه استفاده از سلاح به صورت شلیک مستقیم را نخواهند داشت، مگر اینکه جان افراد را تهدید کند. افراد بی گناه یا افسر در حالت دفاع از خود است که در این صورت قانونگذار استفاده از سلاح را برای نجات جان افراد بی گناه یا دفاع. رویهمرفته پژوهش نشان می دهد که قوانین ایران با جزئیات بیشتر نوشته است و نسبت به قوانین عراق که قدیمی تر است دقیق تر و پرکاربرد تر است.
