زبان کردی یکی ازشاخه های زبان های ایرانی است که زیر شاخهی زبانهای هندوایرانی از خانواده-ی زبان های هندو اروپایی است. گویش کردی کلهری یکی از گویش های این زبان به شمار می رود. گویشوران این گویش در شهرستان های ایوان غرب، گیلانغرب، اسلام آباد غرب و بخش هایی از کرند، نفت شهر، سومار، گهواره، ،سرمست، ماهیدشت، و در دهستان قلعه شاهین، سرپل ذهاب و نصر آباد، قصرشیرین و تمامی نواحی و حومه ی مکان های یاد شده ساکن هستند. لازم به ذکر است این گویش مانند سایرگویش های دیگر دارای نظام آوایی و ساختار واجی خاص خود می باشد که در برخی زمینه ها دارای نکات مشترک با سایر گویش های شاخه ایرانی است و در برخی زمینه های دیگر به نظر می رسد ساختاری متفاوت از خود نشان داده و دارای قواعد آوایی و واجی زبان ویژه باشد. یکی از فرایند های واجی و آوایی رایج در این گویش، فرایند کشش جبرانی است. در این گویش اصوات چاکنایی اجازه ی حضور در ابتدای خوشه های همخوانی پایانه ی هجا را ندارند و هرگاه در واژگان قرضی، پایانه ی یک هجا با یک صوت چاکنایی آغاز شود گویشور کردی کلهری این صوت را از زنجیره ی گفتار حذف می کند و به تبعیت از آن، واکه ی پیش از آن کشیده تر تلفظ می شود. این فرایند، فرایند کشش جبرانی نام دارد. در این تحقیق تلاش بر آن است علاوه بر تحلیل و توصیف فرایند کشش جبرانی در این گویش به بررسی علت بهینه تر بودن فرایند کشش جبرانی نسبت به فرایند حذف و اضافه پرداخته شود و در نهایت علت کارآمدتر بودن نظریه ی بهینگی با کاندید های زنجیره ای (OT-CC) نسبت به نظریه ی بهینگی (OT) در ارتباط با توجیه فرایند کشش جبرانی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد.
