در این مقاله سعی بر آن است تا تغییرات همخوان ها در زبان کردی در حوزه ی آوایی مورد تحلیل وبررسی قرار گیرد . زبان کردی از دسته زبان های ایرانی شمال غربی بشمار می رود ، که خود شاخه ای از زبانهای هندو ایرانی متعلق به خانواده ای زبانهای هند و اروپایی است . در جمع آوری دادها علاوه بر بهره گیری از دانش و شم زبانی نویسنده مقاله ، از داده های یکی از دبیران آموزش وپرورش غیر بومی در شهرستان نوسود نیز بهره گرفته شده است . مهمترین این تغییرات می تواند : 1- همگونی: همگونی t با s ، همگونی b با n. 2- تضعیف :همخوان مشدد < همخوان ساده ، انسدادی < سایشی، انسدادی < ناسوده ، سایشی <ناسوده ، انسدادی < روان ، سایشی دهانی <سایشی چاکنایی ، غیر خیشومی < خیشومی و بیواک <واکدار . 3- حذف : حذف d ،حذفx، حذف h،حذف ؟. 4- تقویت : بیواک شدنb→p،غیر خیشومی شدنm و نا سوده به انسدادی می باشد . تضعیف و حذف فعالترین فرایند ها در زبان کردی به شمار می آیند .
