شیرزاد حسن از نامورترین نویسندگان کرد است که اغلب داستان هایش ریشه در ناخودآگاه فردی و جمعی مردم کُرد دارد و توانسته است با هنر بلند و توانایی منحصر به فرد خویش اعماق این انسان را با بسط ویژگی ها و پدیده هایی شخصیتی همچون ترس و کمرویی واکاوی کند. وی در یکی از داستان های کوتاه خود به نام «من و قاله و سگ پاولوف» جلوه هایی از «ترس» را که در لایه ها و ابعاد گوناگون شخصیت های داستان نهادینه شده، به نمایش گذاشته است. این جستار با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی و کنکاش موضوع ترس و تجلی آن در این داستان پرداخته است. در این داستان و نیز در بسیاری از دیگر داستان های شیرزاد حسن ترس در اعماق وجود شخصیت ها ریشه دوانده است که گاهی برآمده از کانون خانواده و گاهی نیز برآمده از اجتماع و روابط انسانی است.
