شیخ رضا طالبانی از شاعران برجسته و پرآوازه کلاسیک کرد است که سروده های فراوانی به زبانهای فارسی، عربی و ترکی نیز دارد. بارزترین درونمایه شعر او هجو است، با این حال به میدان هر فنی از شعرسرایی گام نهاده است، به مثابه یک شهسوار ظاهر گشته است؛ به هر یک از این زبانها بوده باشد، خللی در سطح سروده ها و انشایش وارد نگشته است. در ضمنِ چندین شعر که در مدح پیغامبر (ص) و آل بیت او علیهم السلام و ذکر مصایب ایشان سروده است، شعری در مدح و اظهار وفاداری به امام حسین علیه السلام با مطلع «لافت از عشق حسین است و سرت بر گردن است؟ / عشقبازی سر به میدان وفا افکندن است» دیده می شود. این جستار با روش تحلیلی ـ توصیفی به منظور کشف لایه های گونه گونِ زبانی، ادبی، بلاغی و نحوی و ژرف ساخت آن به نگارش درآمده است. طی این پژوهش سوای روشن شدن ویژگی های مهمی از قبیل روانی، وضوح، سادگی، خلوص، صراحت لهجه و ایمان عمیق به اندیشه و ایدئولوژی مطرح شده در شعر، که از یکایک ابیات آن ملموس و مشهود است؛ به لحاظ سبک نیز بهره گرفتن از واژگان جهت دار و مؤکد برای تبیین و تفهیم معنا، تکیه بر صداها و آواهای دلالت دار و آهنگین در راستای تقویت لایه آوایی سبک، نمود یافتن برخی وجوه بلاغی از ویژگیهای بارز این شعر است.
