در دوران معاصر جه در زمان مشروطیت و جه در زمان نهضت در کشورهای عربی، در پی عوامل متعددی، نویسندگان و شاعرانی ظهور کردند که نقش ارزنده ای در بازتاب مشکلات اجتماعی و بیداری مردم به عهده داشتند؛ از جمله این شاعران می توان به فرخی یزدی و حافظ ابراهیم اشاره کرد. این دو از شاعران متعهد و دلسوزی بودند که سراسر زندگی خود را وقف انعکاس مشکلات مردم کردند. این تلاش و کوشش آنها، در جهت برطرف شدن مشکلات و بحرانهای سیاسی و اجتماعی زمان خود و همچنین روحیه مباره طلبی و انتقادی آنها در برابر اموری که به نفع مردم نبوده است، از جمله اوضاع نابسامان داخلی وجود استعمارگران خارجی، باعث گردیده است که این دو به عنوان شاعر ملی و شاعر مردم، مشهور گردند. در این تحقیق کوشیده ایم که افکار و اندیشه های این دو شاعر را در مسائل اجتماعی به شیوه ادبیات مورد مقایسه قرار داده و دیدگاه های هر یک را بیان کنیم.
