شیخ معروف نودهی برزنجی1166-1254هـ/1753-1838م شخصیتی بزرگ و استادی توانا در علوم عربی و اسلامی است که تألیفات فراوانی از نظم و نثر از خود بر جای گذاشت. از جمله آثار منظوم او تخمیس برخی قصاید مشهور عربی و در رأس آن تخمیس قصیده ی «برده المدیح» یا برده سروده ی محمد بن سعید بوصیری است. نودهی در تخمیس قصیده ی برده دارای سبکی عالی، روان و غالباً فصیح است. او در ساختمان لفظ و مضمون گاهی گام به گام، دنباله رو شیوه ی بوصیری است. پیوندها و تداخل-های لفظی و معنوی، اشاره های قرآنی و اقتباس هایی از حدیث و سنت، از ویژگی های تخمیس اوست. ضمن این که در برخی موارد سروده های وی از عیوب فصاحت، واژگان غریب و غیر فصیح و تکرار به دور نیست.
