زبان فارسی و عربی از دیرباز پیوند ناگسستنی با هم یافته اند که یکی از مؤلفه های فرهنگی و ادبی دو ادبیات فارسی و عربی را تشکیل داده است. زبان و موضوعات مربوط به آن از جمله مباحث دستوری، یکی از مؤلفه های فرهنگی و ادبی این دو زبان و ادب است که از همدیگر تأثیر پذیرفته اند. از جمله مقوله هایی که از مباحث دستوری و نحوی به شمار می آید و نقش تعیین کننده ای در رساندن مفهوم و مقصود گوینده به مخاطب دارد، تمیز است. پژوهش در زمینه های دستوری می تواند، قدمی باشد در راستای غنای زبانی هر دو ادب و زبان. در این مقاله به روش تحلیلی ـ توصیفی، به بررسی تطبیقی «تمیز» در این دو زبان و به بیان اشتراکات و اختلافات پرداختیم، که شواهد نشان داد، تمیز در فارسی و عربی دارای وجوهی مشترک و متباین است؛ امّا تفاوت ها بسی بیش تر از نقاط اشتراک است. تمیز در زبان عربی نسبت به زبان فارسی به مراتب بیش تر کاربرد دارد و وسیع تر است.
