حرف «باء» که در دو بعد اصلی و زاید در میان حروف جرّ عربی به کار می رود، از حیث دلالت بر معنا و بیان حالات و مفاهیم خاص جایگاه مهمی دارد. این حرف به هر دو صورت آن در قرآن کریم آمده است. حرف باء برای بیان اغراض و دلالت بر مفاهیمی افزون بر مفهوم اصلی جمله در متن قرآنی به کار آمده است. بررسی ابعاد معنایی و دلالی آن می توان گامی بلند در راستای ارتقای سطوح معناشناختی قرآن و کشف لایه های بلاغی، معنایی و اعجازی دیگری از این متن مقدس باشد. از این رو در این پژوهش به شیوه سندکاوی و تحلیلی ـ توصیفی، کوشش شده است، جنبه های بنیادی و دلالی حرف جر زاید «باء» به بوته نقد و تحلیل گذاشته شود. بنا به برآیند این پژوهش می توان گفت که حرف باء زاید در موقعیت های ویژه ای که لحن سخن قاطعانه، تند و استوار باشد، در قرآن نمود یافته است.
