قرآن اصلی ترین منبع معرفت شناختی و عملی مسلمانان است و با وجود وحدت متن، در اندیشه و عمل، مکاتب کلامی و مذاهب مختلف فقهی در تایید رویکرد و اثبات دیدگاه خودشان همواره به این متن استناد کرده و در از متن واحد در راستای اثبات حقانیت و صحت عقیده و آراء فقهی استفاده شده است. در گذر زمان به دلایل مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، بین فرق کلامی و مذاهب فقهی همواره جدل و نزاع وجود داشته که گاه این منازعات زمینه ساز جنگ های بزرگی نیز گشته اند. تفسیر مقارن تلاشی است در جهت شناخت علل اختلاف تفسیر با تکیه بر بازشناسی مبانی تفسیر کلامی و فقهی و ادبی آیات قرآن که از این رهگذر علاوه بر دست یابی به مفاهیم اصیل دینی، زمینه برای اتحاد و وحدت اسلامی و تقریب مکاتب فکری و مذاهب فقهی هموار شده و قرآن به جایگاه اصلی و به عنوان محور وحدت جهان اسلام تبدیل شود.
