مناسک دینی در قالب فردی و اجتماعی تبلور اعتقادات درونی در دین اسلام است که اهتمام بدان موجب حفظ شعائر اسلامی و اهمال آن سبب فراموشی اصل دین می گردد، لذا همواره به انجام گروهی مناسک تأکید شده است. بدیهی است که انجام جمعی مناسک حکم اصلی و اولیه بوده و در صورت تعارض با سلامت جمعی می توان از رخصت های شرعی در این حالات استفاده کرد. استفاده از رخصت های شرعی در فقه اسلامی در مواردی همچون باران شدید، تاریکی شدید، گل ولای بودن مسیر تردد و غیر امکان پذیر است. بدیهی است که در صورت شیوع بیماریهای عام اهمیت و لزوم رعایت مسائل بهداشتی اهمیت دوچندان پیدا کرده و در این حالات می توان از رخصتهای شرعی برای انجام مناسک جمعی به صورت محدود استفاده کرد و با این کار مقاصد اصلی شریعت همچون حفظ حیات که از ضروریات ادیان است، محقق می گردد.
