حسن الهی از دیرباز مورد توجه عارفان قرار گرفته و در ایجاد عشق برای عارفان عاشق نقش سلسله جنبان را داشته است و هیچ شاعر عارفی را نمی توان یافت که اسیر جاذبه جادویی جمال نباشد و بتواند شعری درخور عرضه کند. در نظر حافظ همه حسن ها و همه عشق ها به معشوق ازل و حسن او برمی گردد و نخستین مبدا پیدایش عشق جمال الهی است و آنچه سختی های عشق را آسان می کند جذبه های زبپیبایی و حسن معشوق است. همچنین مظاهر خارجی زیبایی، جلوه هایی از زیبایی مطلق و ازلی هستند.
