آقا محمد اصفهانی متخلص به عاشق، یکی از بزرگترین شاعران نهضت بازگشت ادبی است. او در همه قالبهای شعری ذوق آزمایی کرده است. دیوان او دارای دوازده هزار بیت است و شامل غزلیات، قصاید، رباعیات، ترکیببند و ترجیعبند است. اما بخش عمده اشعار او را غزلیات و قصاید او تشکیل میدهد. موضوع این پژوهش، بررسی سبکشناسی لایهای قصاید عاشق اصفهانی در دو سطح ادبی و فکری است. این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی است. نتیجه پژوهش نشان میدهد که عاشق، هم به سطح ادبی و هم به سطح فکری در قصاید خویش توجه داشته است. او تقریبآ از همه آرایههای ادبی مانند تشبیه و استعاره و مراعات نظیر و تضاد و لف و نشر و تلمیح و ... در قصاید خویش استفاده کرده است. همچنین در سطح فکری قصاید عاشق، موضوعاتی همچون مباحث تعلیمی و عرفانی، مدح و منقبت، شکوه و مفاخره و عشق، مورد توجه او بوده است. مبنای کار او مانند دیگر شاعران سبک بازگشت بر تقلید و نظیره سرایی از شاعران پیشین یعنی شاعران سبک خراسانی مانند فرخی و منوچهری بوده است.
