خلقت کیهان یکی از بزرگترین پرسشهای بشر در طول تاریخ بوده است. از زمانی که انسانها به مطالعه آسمان و بررسی ستارگان پرداختند، همواره سوالاتی دربارهی چگونگی آغاز کیهان و ساختار آن مطرح بوده است. این سوالات در دوران معاصر بهویژه در عرصهی فیزیک و کیهانشناسی به شکل علمی مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از مشهورترین و پذیرفتهشدهترین نظریهها در خصوص آغاز کیهان، نظریهی مهبانگ است. بر اساس این نظریه، کیهان از یک نقطهی بسیار داغ و فشرده که حجم آن به صفر میرسید آغاز شده و سپس شروع به انبساط کرد. این انبساط هنوز هم ادامه دارد و کیهان بهطور پیوسته در حال گسترش است. طبق این نظریه، کیهان در حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش به وجود آمده است. نظریههای جایگزین مهبانگ: در کنار نظریهی مهبانگ، نظریههای دیگری نیز برای توضیح چگونگی آغاز کیهان مطرح شدهاند. یکی از این نظریهها، مدل فیزیک کوانتومی کیهانشناسی است که بهویژه در مقیاسهای بسیار کوچک به بررسی ساختار فضا-زمان میپردازد. کیهانشناسی کوانتومی: در مدلهای کیهانشناسی کوانتومی، ویژگیهای کیهان در مقیاسهای بسیار کوچک به گونهای متفاوت از آنچه در مقیاسهای بزرگ مشاهده میکنیم، رفتار میکنند. در این مقیاسها، اثرهای کوانتومی بر ساختار فضا-زمان تأثیر میگذارند. یکی از مفاهیم اصلی در این مدلها، دینامیک فضا-زمان است که در آن همزمان با گسترش کیهان، ساختارهای پیچیدهتری در مقیاسهای میکروسکوپی شکل میگیرند. به طور خاص، نظریهی کیهانشناسی کوانتومی گرانش تلاش میکند که قوانین گرانش را در سطح کوانتومی بازنویسی کند. این مدلها میتوانند به سوالاتی دربارهی انفجار اولیه، ماهیت سیاهچالهها، و مشخصات جهانهای موازی پاسخ دهند.
