معماری سنتی در هر اقلیم با توجه به شرایط محیطی آن اقلیم، در جهت آسایش انسان شکل گرفته، که راه حل ها و شیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است. در بررسی بناهای سنتی و بومی سنندج، استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و ... در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است همچنین سعی شده است تا ساخت بنا بیشترین گرایش را به محیط طبیعی اطراف خود داشته باشد. در این مقاله سعی شده است با بررسی دو ساختمان عمارت آصف و خانۀ احمدزاده میزان توفیق به این اهداف جستجو شود. روش کار به این ترتیب است که ابتدا ویژگی های اقلیمی مناطق سرد و کوهستانی (شهر سنندج) و شرح کلیات و جزئیات اقلیمی این دو ساختمان شاخص را مورد بررسی قرار داده ایم تا بدین طریق به ارتباط معماری گذشتگان در جهت استفاده بهینه از انرژی پایدار محیط و بهره گیری این نوع انرژی را در ساختمان های امروزی مورد توجه بیشتری قرار دهیم. روش تحقیق به صورت مطالعۀ کتابخانه ای و تحلیلی و نیز مطالعات میداتی می باشد.
