در این مقاله ضمن بازخوانی ایوان در معماری سنتی ایران و بررسی نقش آن به عنوان فضایی نیمه باز از نظر فرمی،مفهومی و عملکردی،تاثیرگذاری و تاثیر پذیری این عنصر در معماری مسکونی معاصر ایران نیز مورد بررسی قرار می گیرد.ایوان به عنوان فضایی از معماری ایرانی مطرح می شود که دارای غنای فرمی و مفهومی و عملکردی بوده و وجود آن در کنار فضای باز به ایجاد ساختاری ارزشمند منجر می شود.در این نوشتار ابتدا به شناخت ریشه های این فضا به لحاظ معنایی و نمادشناسی و تاریخچه ی پیدایش ایوان در معماری ایران پرداخته می شود و در پایان چگونگی تغییر عملکرد یا فرم ایوان در معماری مسکونی معاصر همدان مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.با بررسی پیشینه هویتی،مفهومی و عملکردی ایوان در معماری ایران، بهره گیری صحیح از این عنصر در معماری مسکونی معاصر به ارتقا کیفیت ساختاری-فضایی معماری ایرانی منجر خواهد شد.
