آموزش سازه و انتقال مفاهیم آن بصورت مؤثر و کاربردی به دانشجویان معماری در تمامی برنامه های آموزشی معماری از مهم ترین اهداف بشمار می رود. امروزه با وجود پذیرش ضرورت درک سازه برای معماران، روشهایی که برای آموزش در دانشکده های معماری بکار گرفته می شود، برای بیشتر دانشجویان ناکافی بوده و به اهداف مورد نظر منتهی نمی شود. در بعضی از دانشکده های معماری با سازه به عنوان یک موضوع فرعی و بعضاً یک معضل در عرصه آموزش و یا یک نیاز پیچیده بعد از فراغت از تحصیل برخورد می شود. از سوی دیگر کم توجهی به آموزش سازه مشکلات متعددی را در عرصه کار حرفه ای فراهم می نماید و از این طریق هزینه های غیرضروری بسیاری به جامعه و مردم تحمیل می شود. بر این اساس در برنامه ریزی آموزشی رشته معماری باید بهبود کیفیت آموزش و فراهم ساختن آمادگی تکنیکی دانشجویان برای درک مفایه سازه مورد توجه قرار گرفته و شرایط لازم و ابزارهای مناسب را برای آموزش دانشجو فراهم گردد. همچنین فرصتی فراهم شود تا دانشجویان مطالبی را که از علوم مختلف فراگرفته و دروس مختلفی که در رشته معماری می آموزند را تکمیل نموده و بطور هماهنگ در طراحی ساختمانها مورد استفاده قراردهند. هدف از این مقاله بررسی دقیق چالش های آموزش سنتی سازه به دانشجویان معماری و ارائه راهکارهایی جهت ارتقا آموزش سازه و مفاهیم آن می باشد. همچنین نقش تکنولوژی های آموزشی در پاسخ گوئی به نیازهای دانشجویان مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. بررسی های این پژوهش نه تنها بر یادگیری بلکه بر انتقال کاربردی مفاهیم یادگرفته شده به محیط کار حرفه ای تأکید دارد، چراکه تنها از این طریق دانش و مهارت کسب شده در فرآیند آموزش موجب تغییر و تحول در کیفیت آثار معماری می گردد. لازم بذکر است که جهت تحلیل و ارزیابی روش کارآمد از تئوری های یادگیری بهره گرفته شده است.
