هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تاثیر فضای فیزیکی درمان بر کاهش استرس ناباروران است. پژوهش در 3 مرکز ناباروری در شهر کرج که از نظر شرایط محیطی به 3 دسته ی محیط نامطلوب در داخل و خارج، محیط مطلوب در داخل و محیط مطلوب در خارج تقسیم بندی می شد از طریق سنجش استرس فردی با استفاده از پرسشنامه بسته کوهن و ارزیابی استرس محیطی با استفاده از پرسشنامه بسته اشپیل برگر بین 150 زن نابارور صورت گرفت و پس از تحلیل میزان استرس در 3 مرکز، با استفاده ازپرسشنامه ی مبتنی بر مقایسه تصاویرفضای درمان با هم ترجیح مراجعه کنندگان برای قرارگیری در یک مرکز سنجیده شد. مطالعه ی فوق به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد و برای تحلیل آمار توصیفی از فراوانی مطلق و نسبی و همچنین میانگین استفاده شده است.علاوه بر آن جهت تجزیه و تحلیل آمار استنباطی از آزمون تی دو نمونه مستقل و آزمون تحلیل واریانس ANOVA در نرم افزار SPSS24 استفاده شده است. پایایی درونی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ صورت پذیرفته اســت. نتایج حاصل از بررســی مشخص نمود مراجعه کنندگان در محیط نامطلوب از نظر فضای داخلی و خارجی استرس محیطی بالاتری نسبت به محیط مطلوب داخلی و مطلوب خارجی دارند و عوامل محیطی که منجر به حواس پرتی مثبت می شود در کاهش استرس ناباروران تاثیر بسزایی دارد. همچنین افرادی که دارای استرس فردی هستند در هنگام مواجهه با محیط نامطلوب، استرس محیطی بالاتری را نسبت به افراد فاقد استرس فردی در همان فضا از خود نشان می دهند. علاوه بر این با استفاده از پرسشنامه مبنی بر مقایسه تصاویر با هم کاربران فضای بستری خود را با نور بیشتر و پنجره رو به طبیعت، فضای انتظار خود را با نور بیشتر و دارای گیاه، اتاق جراحی با رنگ سبز کم رنگ و فضاهای راهرو را با آبی کم رنگ انتخاب کردند. بنابراین علاوه بر طراحی برمبنای عملکردگرا بودن یک محیط درمان لازم است تا با استفاده از مولفه های موثر بر ارتقای کیفیت محیط و استفاده از روانشناسی محیط اقدام نمود.
