امروزه موضوع خلاقیت به یکی از موضوعات داغ در زمینه ی رشد و پرورش کودکان تبدیل شده است و در مطالعات روان شناسی و طراحی محیط، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. پژوهش ها بر تأثیرگذاری محیط پیرامون کودک بر رشد خلاقیت او تأکید دارند. ازآنجاکه شخصیت در سنین کودکی شکل می گیرد، تمرکز پژوهشگران حوزه خلاقیت بر دوران کودکی است؛ لذا هدف اصلی این تحقیق، واکاوی ارتباط بین خلاقیت کودک و محیط آموزشی مناسب رده سنی 2 تا 10 سال و شناسایی و تبیین مؤلفه های محیطی مؤثر بر خلاقیت، با بهره گیری از نگرشی مبتنی بر شناخت ابعاد جسمانی و روانی کودک و نیازهای وی به عنوان کاربر محیط معماری، و ارائه الگوهای طراحی مناسب جهت طراحی فضای آموزشی خلاق کودک می باشد. تحقیق کمی حاضر به شناسایی متغیرهای اساسی موجود در پژوهش های مطرح درباره چگونگی رابطه محیط و خلاقیت کودکان پرداخته و سعی بر تدقیق و جمع بندی روابط بین آن ها داشته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که محیط با ویژگی هایی نظیر تنوع و پیچیدگی، تسهیلگری تعاملات اجتماعی و کار جمعی، تحریک کنندگی، انعطاف پذیری، خوانایی، ارتباط با طبیعت و...، در افزایش خلاقیت کودکان مؤثر است. همچنین اگر محیط آموزش به شکلی طراحی شود که در آن اصول روان شناسی محیط مرتبط با شرایط جسمانی و روانی کودک رعایت شود، بستر مناسبی برای شکوفایی و تقویت خلاقیت کودک ایجاد می گردد.
