سعید صادقی بروجردی

امروزه دلیل جذابیت بیشتر ورزش ها این است که نمی توان نتایج مسابقات آنها را به طور کامل پیش بینی کرد. هرچه قدرت رقابتی تیم هایی که لیگ را می سازند بیشتر باشد. پیش بینی مسابقات سخت تر می شود و در نتیجه آن لیگ جذاب تر خواهد شد. هدف از این تحقیق، بررسی تعادل رقابتی لیگ برتر فوتبال ایران از سال 134 تا 1389 است. داده های این تحقیق ثانویه بوده و از جداول پایانی سال های مربوط به دست آمده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص نسبت تمرکز (C5) و شاخص تعادل رقابتی C5 (C5ICB) استفاده شد. هرچه مقدار این شاخص ها کمتر باشد، یعنی تعادل لیگ بیشتر است و برعکس. به منظور درک راحت تر یافته های نتایج تحقیق به صورت میانگین پنج ساله نشان داده شد و نتایج زیر به دست آمد. میانگین پنج ساله اول (1378 – 1374) 128، میانگین پنج ساله دوم (1383 – 1379) 131 و میانگین پنج ساله سوم (1389 – 1384) 60، 129. بنابراین لیگ برتر فوتبال ایران در سال های 1374 تا 1378 تعادل بیشتر و در سال های 1379 تا 1383 تعادل کمتری داشته است. به نظر می رسد فوتبال در ایران به صورت متعادل تری دنبال می شود و از حالت سنتی و دوقطبی خود در تهران خارج شده و در بقیه نقاط کشور هم در حال پیشرفت است