هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش مدیریت خطر در کاهش دادخواهی ها در استخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران بود. روش شناسی: جامعۀ آماری این تحقیق 310 نفر از مدیران استخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران بودند که از میان آن ها 119 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده، دو پرسشنامه بود که پرسشنامه اول متغیرهای عینی را اندازه گیری می کرد و دیگری مربوط به مراحل مدیریت خطر بود. روایی پرسشنامه با نظر استادان مجرب و اعتبار آن به روش آلفای کرونباخ 85/0 تعیین شد. اطلاعات مورد نیاز به صورت حضوری در محل فعالیت مدیران استخرها جمع آوری شد و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t test برای بررسی رابطه و مقایسه میزان وقوع حوادث در استخرهای عمومی و خصوصی استفاده شده است. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین تجربه و عملیات مدیریت خطر رابطۀ معنی داری وجود ندارد. البته بین میزان وقوع حوادث در استخرها و دادخواهی ها رابطۀ معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین میزان دادخواهی ها و عملیات مدیریت خطر در استخرها وجود دارد. نتیجه گیری: به کارگیری اقدامات مدیریت خطر در استخرها می تواند میزان وقوع حوادث و دادخواهی ها را کاهش دهد و محیطی امن را برای استفاده کنندگان از این اماکن فراهم کند.
