هدف از انجام این پژوهش ، بررسی ارتباط بین سلامت عومی با ویژگی های فردی اعضای هایت علمی تربیت بدنی و ععلوم ورزشی دانشگاه های دولتی کشور بود . تعداد افراد جامعه اماری 263 نفر بود که 215 نفر از انها (82 درصد) نمونه های تحقیق را تشکیل میدادند . روش تحقیق از نوع همبستگی بود که در آن مشخصات فردی مولفه های سلامت از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت . ابزار اندازه گیری را در دو پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) و سلامت عمومی تشکیل میدادند که پس از تایید روایی محتوایی پرسشنامه سلامت عمومی توسط متخصصان از طریق آلفای کرونباخ ثبات و پایانی سوالات مجددا بررسی شد. تجزیه داده های تحقیق توسط آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد)، آزمون همبستگی پیرسون و مقایسه میانگین ها (آزمون های T و ANOVA ) صورت گرفت و سطح معنی داری (P>0.05) در نظر گرفته شد . نتیاج توصیفی تحقیق نشان داد که میزان سلامت عمومی اعضای هیات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی بیش از میانگین بود . در بخش استنباطی نتایج نشان داد که :1- بیشترین بار عاملی سلامت عمومی در بین ازمودنی های مربوط به اضطراب و ااختلال در خواب بود ، 2- بین کلیه عوامل سلامت عمومی همبستگی معنی داری وجود داشت ، 3- بین اضطراب و اختلال خواب با وضعیت استخدامی تفاوت وجود داشت و میزان آن در افراد پیمانی بیش از رسمی قطعی و رسمی آزمایشی بود ، 4- بین شرایط روانی با جنسیت تفاوت جود داشت و زنان نسبت به مردان از شرایط روانی مناسبی برخوردار نبودند و 5- بین وضعیت جسمی با جنسیت تفاوت وجود داشت و زنان نسبت به مردان از شرایط جسمی مناسبی برخوردار نبودند.
