بیشتر ورزش ها به این دلیل جذاب اند که نمی توان مسابقات آن ها را به طور کامل پیش بینی کرد. هرچه قدرت رقابتی تیم هایی که لیگ را می سازند بیشتر باشد، میزان پیش بینی مسابقات سخت تر می شود و در نتیجه، آن لیگ جذاب تر خواهد شد. تعادل رقابتی به تعادل بین توانمندی های ورزشی تیم ها اشاره دارد. هدف از این تحقیق عبارت است از: مقایسه تعادل رقابتی بین لیگ های برتر فوتبال ایران، انگلستان، آلمان، اسپانیا، فرانسه و ایتالیا در 2010 میلادی. داده های این تحقیق ثانویه اند و از جداول پایانی لیگ برتر - فصل 2009 2010 به دست آمده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو - کشورهای منتخب در فصل 2009 استفاده شد. هر چه مقدار این شاخص ها کمتر باشد؛ یعنی C5ICB شاخص نسبت تمرکز و تعادل بیشتری در لیگ برقرار است و به عکس. نتایج تحقیق نشان داد بر اساس شاخص لیگ ها به ترتیب از بیشترین تعادل به کمترین تعادل عبارتند از : لیگ برتر ایران C5ICB 135 )، لاشامپیونه فرانسه ( 138 )، کالچو ایتالیا ( 140 )، لیگ / 129/60 )، بوندس لیگای آلمان ( 01 ) 149 )؛ بنابراین لیگ برتر ایران بیشترین و لالیگای / برتر انگلیس ( 148 ) و لالیگای اسپانیا ( 60 اسپانیا کمترین تعادل را در بین لیگ های بررسی شده در این تحقیق داشتند. به نظر می رسد فوتبال در ایران به صورت متعادل تری دنبال می شود و از حالت سنتی و دوقطبی خود در تهران خارج و در بقیه نقاط کشور هم در حال پیشرفت است.
