این پژوهش بر ان بود که بهترین شیوه های تمرین جهت پیشرفت در رشته رزمی دفاعی تکواندو را که یکی از ورزش های مدال آور کشورمان است را به مربیان این دسته معرفی نماید. لذا در این راستا تمریناتی طراحی شده تا بتوان تاثیر ان را روی ضربات پا که اساس حرکات این رشته در مبارزات کلاسیک می باشد را مطالعه نماید . این تمرینات شامل منتخبی از تمرینات پلایومتریک و تمرینات با وزنه بود که روی 40 نفر از تکواندوکاران شهرستان سنندج که به طور تصادفی از بین رده های کمربند قرمز به بالا با دامنه سنی 12 الی 18 سال انجام گرفت. این آزمودنی ها به چهار گروه تمرینات پلایومتریک، باوزنه، ترکیبی (شامل تمرینات پلایومتریک و با وزنه) و تمرینات عادی تکواندو تقسیم شدند که در ان سه گروه به مدت 10 هفته و هر هفته با سه جلسه تمرین، اعضای هر گروه به تمرینات خاص خود که به این منظور طراحی شده بود پرداختند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آمار توصیفی استفاده و برای بررسی تاثیر هر یک از برنامه های تمرینی بر روی متغیر وابسته (توان ضربات پا) از آزمون تی وابسته و مقایسه میزان تاثیر برنامه ها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: 1- هر سه نوع تمرینات انتخابی (پلایومتریک، باوزنه و ترکیبی) بر روی توان ضربات پای آزمودنی ها تاثیر مثبت و معناداری داشت. 2- تمرینات معمولی تکواندو بر روی توان ضربات پای آزمودنی ها تاثیر مثبت و معناداری نداشت. 3- بین تاثیر تمرینات انتخابی سه گرو پلایومتریک، باوزنه و ترکیبی بر روی توان ضربات پا تفاوت معناداری وجود نداشت.
