هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ترکیب های مختلف تصویر سازی ذهنی و خودگفتاری مثبت و منفی بر عملکرد و حالات خلقی تیراندازان بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری تحقیق شامل کل تیر اندازان 10 متر تفنگ بادی سنندج بود. از بین جامعه تحقیق 75 نفر که دارای توانایی تصویر سازی ذهنی و با سابقه تیر اندازی 11 تا 28 ماه بودند به صورت داوطلبانه انتخاب شدند، بعد از اطمینان از توانایی تصویر سازی ذهنی آزمودنی ها، به طور تصادفی به 5 گروه، گروه تجربی 1 (گروه تصویر سازی ذهنی منفی + خودگفتاری مثبت)، گروه تجربی 2(گروه تصویر سازی ذهنی مثبت+ خودگفتار منفی)، گروه تجربی 3(گروه تصویر سازی ذهنی مثبت + خود گفتار مثبت)، گروه تجربی4 (گروه تصویر سازی ذهنی منفی+خودگفتاری منفی)، گروه تجربی5(کنترل) تقسیم شدند. برای انجام تحقیق از سیبل استاندارد 10*10، هدفون و تفنگ بادی استاندارد استفاده شد، برای سنجش حالت خلقی نیز پرسشنامه استاندارد مقیاس حالات خلقی برونل (پایای= 0/712) که 6 مولفه سرزندگی، تنش، خستگی، افسردگی، سردرگمی و خشم را می سنجید،استفاده شد. هر گروه 3 بار 30 تیر نمره را به صورت مرحله به مرحله با توجه به گروه تجربی که آزمودنیها در آن قرار داشتند انجام دادند و سه بار نیز پرسشنامه خلق را طی مراحل پر کردند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری در بین گروه ها از نظر عملکرد وجود دارد (p>0.05). در ارتباط با حالات خلقی نیز نتایج واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری در ارتباط با میانگین مولفه های خلق و عملکرد تیراندازان ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد. نتیجه اینکه ترکیب آنها به صورت منفی باعث تضعیف عملکرد شده است، و ترکیب این راهکارها باعث تغییر معنی داری در حالات خلقی نشده است. همچنین بین عملکرد و حالات خلقی خستگی و خشم ارتباط منفی و معنا داری وجود دارد.
