در این تحقیق تاثیر تسهیل اجتماعی به معنای حضور دیگران از دو بعد تماشاچی منفعل و هم کنشگر مورد بررسی قرار گرفته است . این پژوهش بر روی 60 نفر از دانشجویان دختر غیر ورزشکار انجام شده است. این آزمودنی ها به طور تصادفی از میان 300 نفر از دانشجویانی که واحد تربیت بدنی عمومی را انتخاب کرده بودند برگزیده شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. سپس بر آزمودنی های گروه تجربی متغیرهای تسهیل اجتماعی بصورت دیگران هم کنشگر و دیگران غیرفعال اعمال شد و با وضعیت اجرای آزمونها بدون حضور دیگران مقایسه گردید گروه کنترل نیز هر یک از آزمونها (دوی 45 متر، دراز و نشست و پرتاب دارت) را سه بار و به تنهایی انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، و بیشترین و کمترین) برای توصیف عملکرد آزمودنی ها و آمار استنباطی(آزمون آماریt دو گروه وابسته، آزمون آماری t دو گروه مستقل و تحلیل واریانس یکسویهF)انجام گردید. نتایج تحقیق نشان داد که در دوی 45 متر میان نتایج اجرایی آزمون در سه وضعیت به تنهایی، با حضور تماشاچی غیرفعال با حضور هم کنشگر تفاوت معناداری وجود دارد و همچنین حضور هم کنشگر زمان دوی 45 متر را به میزان بیشتری کاهش داده است. همچنین میان نتایج اجرای آزمون دراز و نشت در وضعیت به تنهایی، با حضور دیگران بر عملکرد آزمودنی تاثیر معنی داری وجود ندارد. البته میان تاثیرات هر چند ناچیز دو فرد همکنش و تماشاچی غیرفعال ، تفاوت معناداری به نفع فرد همکنش وجود دارد. همچنین نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که در آزمون پرتاب دارت تفاوت معناداری میان نتایج سه مرحله وجود ندارد و می توان نتیجه گرفت که حضور فرد همکنش و یا تماشاچی غیرفعال تفاوت معنی داری میان نتایج عملکرد دقتی ایجاد نمی کند.
