نوجوانان به دلیل مشکلات خاص تحولی و همچنین مشکلات خانوادگی ، تحصیلی و اجتماعی بیشتر در معرض فشار های روانی از قبیل اضطراب و افسردگی قرار می گیرند .پژوهش گران و کارشناسان امر تعلیم و تربیت همواره در صدد پی بردن به روش هایی برای جلوگیری و کاهش اختلالات روانی در میان این قشر عظیم جامعه بوده اند . اما تأثیر آمادگی جسمانی دانش آموزان بر میزان اضطراب و افسردگی آنان کمتر مورد توجه قرار گرفته است . این پژوهش کوششی است تا به این سئوال پاسخ گوید که آیا بین آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان کامیاران با اضطراب و افسردگی آنان ، ارتباط وجود دارد یا خیر . جامعه ی آماری این تحقیق را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان کایاران در سال تحصیلی 83-82 تشکیل دادند که تعداد آنان حدود 3500 نفر بود . به دلیل کثرت جامعه ی آماری ، از بین آنان تعداد 300 نفر به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند . روش های آماری این تحقیق برای آمار توصیفی از میانگین ، انحراف معیار و درصد استفاده گردید و برای آمار استنباطی از آزمون های t دو گروه مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید . نتایج توصیفی : میزان آمادگی جسمانی دانش آموزان شهری و روستایی تقریباً نزدیک به هم بود و هر دو گروه نسبت به شاخص نورم استانی در سطح متوسط به پائین قرار داشتند و وضعیت مطلوبی نداشتند . میزان اضطراب دو گروه مشابه هم بود و در دو گروه میزان محسوسی از اضطراب مشاهده شد که مطلوب نبود . میزان افسردگی دو گروه تقریباً نزدیک به هم بود و و دو گروه دارای میزان نامحسوسی از افسردگی بودند . نتایج فرضیات نشان داد که : بین آمادگی جسمانی با اضطراب و افسردگی در هر دو گروه ارتباط معنی داری وجود نداشت . بین اضطراب و افسردگی در هر دو گروه ارتباط قوی مشاهده شد . بین آمادگی جسمانی ، اضطراب و افسردگی دو گروه نسبت به هم تفاوت معنی داری مشاهده نشد .
