هدف این پژوهش، تدوین چارچوب ارزیابی اقتصاد دانش بنیان در ورزش ایران و تحلیل شکاف توسعه براساس آن بود. روش تحقیق از نوع آمیخته کیفی (اکتشافی- تطبیقی) و کمی (توصیفی پیمایشی) بود. جامعه آماری شامل دو بخش منابع انسانی (اساتید، مدیران و...) و منابع اطلاعاتی (اسناد، مقالات و...) مرتبط با موضوع پژوهش انتخاب شد. نمونه آماری به تعداد قابلکفایت (اشباع نظری و توافق خبرگان) و به روش هدفمند انتخاب شد ( 32نفر و 92سند). ابزار پژوهش، مطالعه کتابخانهای نظام مند، مصاحبه ساختارمند و تکنیک دلفی بود. روایی کلی پژوهش براساس روایی محتوای ابزار گردآوری، هدفمندی انتخاب نمونه و توافق بین خبرگان ارزیابی و تأیید شد. از روش های چارچوب بندی مفهومی، تطبیقی و آمار توصیفی برای تحلیل داده ها استفاده شد. براساس نتایج، 76شاخص گزینش شده در 14منظر چارچوب بندی شدند: نظام نوآوری، ساختارهای دانش محور، مدیریت دانش، تأمین مالی، زیرساخت، آموزش و رویدادها، رژیم نهادی، عملکرد دانشی، فضای کسب وکار، فعالیت های بین المللی، سرمایه انسانی، جامعه دیجیتال، شبکه اطلاعاتی و مدیریت چالش ها (به ترتیب سهم امتیاز). مقایسه وضعیت موجود منظرها با وزن پیش فرض آنها نشان داد که شکاف زیادی در توسعه اقتصاد دانش بنیان ورزش وجود دارد (نظام نوآوری بیشترین و جامعه دیجیتال کمترین). براساس یافته ها میتوان گفت که چارچوب ارائه شده در این پژوهش از جامعیت و انعطاف مناسبی برخوردار است؛ ازاین رو میتواند هم ظرفیت های گوناگون اکوسیستم اقتصاد دانش بنیان ورزش را پوشش دهد و هم کمبود اطلاعات محیطی بازار علم و فناوری ورزش کشور را تعدیل کند
