ارتقاء ارزش ویژه برند به معنی تلاش برای افزایش و بهبود ارزش ویژه یا ارزش منحصر به فرد یک برند در مقایسه با رقبا و دیگر محصولات یا خدمات مشابه در بازار می‌باشد. ارزش ویژه برند به این معنا است که مشتریان با انتخاب برند شما در مقایسه با رقبا دلایل اضافی و منحصر به فردی را تجربه می‌کنند که ارزش ویژه‌ای را به آن‌ها ارائه می‌دهد. این مزایا می‌تواند شامل ویژگی‌های محصول یا خدمات برتر، تجربه کاربری عالی، خدمات پس از فروش فوق العاده یا شناخت نام برند برتری باشد. براین اساس پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل ارتقاء ارزش ویژه برندهای ورزشی در ایران انجام گرفت. روش تحقیق از نوع آمیخته (کیفی و کمی) است. در گام اول روش کیفی با استفاده از تحلیل مضمون و در فاز دوم روش کمی با استفاده از تکنیک تحلیل نرم و براساس رویکرد دیمتل انجام گرفت. جامعه آماری شامل کارشناسان حوزه برندهای ورزشی در سطح اجرایی و آکادمیک بود. روش نمونه‌گیری هدفمند بود (N=15). ابزار جمع‌آوری داده‌ها در بخش کیفی، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با مشارکت‌کنندگان بود. برای اطمینان از قابلیت اطمینان و اعتبار یافته‌های تحقیق، از معیارهای چهارگانه گوبا و لینکلن استفاده شد. علاوه بر این، فرآیند کدگذاری داده‌ها با مشارکت یک متخصص حوزه برندهای ورزشی و همچنین یک متخصص آماری (روش کیفی) انجام شد. طبق یافته‌های پژوهش 5 مقوله اصلی (خلاقیت و نوآوری، مدیریت ارتباط با مشتری، ارزش ویژه برند، فعالیت‌های تبلیغاتی و مدیریت کارآمد) و 17 زیر مقوله استخراج و شناسایی شدند و با استفاده از تکنیک دیمتل به طراحی مدل پرداخته شد و مقوله هسته‌ای مشخص گردید. در نهایت در این میان مدیریت کارآمد و خلاقیت و نوآوری به عنوان متغیرهای اثرگذار یا مقولات هسته‌ای و همچنین مدیریت ارتباط با مشتری، ارزش ویژه برند و فعالیت‌های تبلیغاتی به عنوان متغیرهای اثرپذیر در ارتقاء ارزش ویژه برندهای ورزشی داخلی شناسایی شدند. بطور کلی مدیریت برندهای ورزشی برای ارتقاء ارزش ویژه برندهای ورزشی باید خلاقیت و نوآوری و همچنین بهره‌گیری از مدیریت درست یا کارآمد را مد نظر قرار دهند زیرا هرگونه تلاش برای بهبود ارتقاء ارزش ویژه برندهای ورزشی بدون برطرف کردن عوامل اثرگذار یا مقولات هسته‌ای غیرضروری و زائد است.
