با توجه به اینکه سرمایه ی ملی هر کشور و شهر حفظ فرهنگ و سنت آن است، مراکز فرهنگی و فرهنگسراها در جهت حفظ و توسعه ی این سرمایه، جزءِ بناهای مهم در سطح شهر یا حتی کشور تلقی می شوند و باید نقش آن ها در زندگی افراد پررنگ تر شود، اما آن گونه که انتظار می رود این مراکز در اولویت حضور افراد و برخورداری از خدمات مختلف فرهنگی نبوده و دلیل اصلی آن، عدم جذابیت کافی محیطی و ایجاد انگیزش لازم برای آمدن و ماندن است که در نتیجه ی آن با کاهش سرزندگی در این مراکز روبه رو شده و روزبه روز از جذب افراد به این مراکز کاسته می شود. این پژوهش درصدد است تا با استفاده از تعاریف سرزندگی و کیفیت محیطی، به بیان تأثیر فاکتورهای تداوم فضایی (بخشی از عوامل بوجود آورنده ی مکانی پویا و متنوع) در میزان سرزندگی فرهنگسرا پرداخته و نتیجه را به صورت کیفیت هایی محیطی به طراحان پیشنهاد دهد. در حیطه ی مطالعات مبانی نظری، برای بررسی مدل پژوهشی، از دو روش کیفی و همبستگی بهره برده شده که از روش کیفی برای تحلیل داده ها ی کیفی سرزندگی و از روش همبستگی برای بررسی رابطه ی بین سرزندگی و عوامل تداوم فضایی استفاده شده است. تحقیقات صورت گرفته بر روی دو فرهنگسرای فرشته در تبریز و فرهنگسرای نیاوران در تهران، به علت دارا بودن حداقل و حداکثر ابعاد سرزندگی و کیفیت محیطی انجام شد. پس از تجزیه و تحلیل پرسش نامه ها، مصاحبات و فرضیات؛ نتایج، حاکی از وجود رابطه بین برخی عوامل تداوم فضایی و سرزندگی و همچنین اثبات فرضیات تحقیق داشت پس از جمع بندی نهایی، مدل تحلیلی سرزندگی نیز بر اساس نتیجه ی پژوهش، تدوین و پیشنهادات تحقیق براساس وجوه مختلف تداوم فضایی در چهار قالب محور، شفافیت سطوح، ریتم و تکرار و فضاهای بینابین مطرح گشت و با هدف بهبود طراحی فرهنگسراها برای افزایش جذب و حضور افراد و ایجاد محیطی سرزنده و شاد در جهت حفظ منابع فرهنگی و ملی گام اصلی برداشته شده است.
