زمینه: با تمام شدن منابع زمین و خرید و فروش آسمان میان انسان ها، روابط و زندگی شهری وارد مرحله ای پیچیده و بحرانی شده است. در میان هیاهوی مصرف گرایی امروز و رشد بی وقفه ساخت و سازهای شهری، "هویت" کلیدی است گمشده که بازیابی مفهوم آن از طریق کاوش در فرهنگ و الگوهای معماری ایرانی- اسلامی می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات و موانع در مسیر توسعه پایدار باشد. هدف: سوال مطرح این است که رابطه بین هویت و حس مکان چگونه است؟ این نوشتار، با هدف بازشناخت و معرفی نقش هر یک از عناصر و اجزای تشکیل دهنده هویت و حس مکان، بر پایه مرور متون و اسناد مرتبط در این زمینه، به بررسی دیدگاه های صاحب نظران پرداخته و از آنجا که حس مکان به عنوان یکی از مهمترین معیارهای کیفیت معنایی فضا مطرح است، چگونگی تاثیر معانی نمادین بر حس مکان از منظر پدیدار شناختی بررسی شده است. نتیجه: در نهایت نتایج پژوهش در جست وجوی تبیین مدلی برای پر کردن خلا معنا در معماری معاصر جهت فراهم کردن فضایی سرزنده، پویا و پایدار می باشد؛ به گونه ای که با ایجاد دلبستگی مکانی به وسیله به کارگیری عناصر آشنای ذهنی و فرهنگی، ضمن افزایش امید به زندگی در افراد، بتواند راه حلی جهت حفظ منابع زمین برای نسل های آینده ارئه دهد.
