در این تحقیق، بخشی از معماری بومی روستای ره زاو، واقع در کوههای کردستان، شهرستان سروآباد، از نظر معماری پایدار، تکنیک های بکار رفته در اجرای ساختمان، مورد بررسی قرار گرفته است. هدف تحقیق، بازشناخت عناصر اصیل معماری بومی این روستا در بحث اقلیم، پایداری و نحوه ی استفاده از این عناصر در طراحی مسکن روستایی دوران معاصر است. سوال تحقیق این است که چه عناصر و تکنیک هایی در معماری بومی این روستای کوهپایه ای است که می توان امروزه نیز در طراحی و ساخت مسکن روستایی در روستاهای پله ای بکار برد؟ فرضیه تحقیق براین پایه است که با شناخت صحیح عناصر و الگوهای این مناطق و ترکیب مناسب آنها با معماری روز، می توان به معماری باهویت دست یافت. نتیجه تحقیق نشان می دهد که استفاده از سنگ در معابر، پله های سنگی، دیوار به رد (خشکه چین)، دیوار ترکیبی (چوب و سنگ، لاستیک و سنگ) و بانجیله در این روستا از معماری گذشته بوده که هنوز هم در بافت قدیمی روستا موجود است. علاوه بر این در نمای روستا، جایگاه پنجره ها، تعداد و شکل آنها نظم خاصی مشهود است. از این الگوها با اندک تغییرات می توان در ساختار معماری معاصر، در جهت رسیدن به معماری پایدار و با هویت استفاده کرد.
