زمینه گرایی ؛ زمینه را به مثابه رویدادی تاریخی می پندارد، که عناصر معماری در درون آن، شناخته وپرداخته و ساخته می شوند. دیدگاه مزبور ابتدا به جنبه های صرفا کالبدی توجه داشت، اما به تدریج به ابعاد انسانی گرایید و حوزه مطالعات خود را به وجوه اجتماعی- فرهنگی جامعه گسترش داد.در این دیدگاه، ایده ها و عناصر شهرهای گذشته در شکل دادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند. بنابراین معماری زمینه گرا باید قادر باشد ویژگی های یک مکان را دریابد و آن را بخشی از فرایند طراحی خود قراردهد. معماری زمینه گرا بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند، در نتیجه ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی خواهد بود. محله قطارچیان یکی از قدیمی ترین و مهمترین محله های شهر سنندج با ویژگی جمعیت بالا، توپوگرافی ویژه و همچنین وجود بناهای باارزش است که هنوز نقش عمده ای در عملکردهای شهری را به عهده دارد.عدم توجه به این گنجینه های تاریخی، بناها و بافت های با ارزش تاریخی را نیز در معرض خطر تخریب قرار داده است. در این مقاله ابتدا معماری زمینه گرا بررسی و بامطالعه ی پیشینه تاریخی و شکل گیری محله قطارچیان و برداشت موردی بناهای این محله، زمینه کالبدی و شرایط خاص آن سایت مورد مطالعه قرارگرفته است. یافته های تحقیق نشان می-دهند که معماران برای تقابل معماری جدید با قدیم با توجه به ساختمان های باارزش زمینه می توانند به فهرست معیارها و الگوهایی دست یابند ازجمله آنها بهبود ویژگی های بصری مستحکم و روشن(تضاد، همگونی و یا تقابل) است که در طراحی ساختمان های جدید از آنها بهره می گیرند.
