طراحی آموزشی فرایندی است که در زمان آماده سازی یک فعالیت آموزشی طی می شود. وجود یک چهارچوب مشخص و نظام مند برای تنظیم اهداف یادگیری ، تهیه محتوای آموزشی و انتخاب روش های مناسب آموزشی، تصمیم گیری در مورد آنچه که قرار است در طی یک فعالیت آموزشی بدست آید و نحوه به دست آوردن آنرا امکان پذیر می سازد. طرح درس ، اساس و پایه ی آموزش را شکل می دهد؛ به همین دلیل در یک فرایندآموزش گرا ، طرح درس یک الزام است.طرح درس به معنی برنامه ریزی و سازمان دادن به مجموعه فعالیت هایی است که مدرس در رابطه با هدف های آموزشی، محتوای درس و توانایی فراگیران برای یک زمان مشخص تدوین می کند. اهمیت و ضرورت یک طرح درس، مشابه طرح و نقشه ی یک ساختمان است. همان طور که یک مهندس معمار پیش از ساختن بنا به تهیه ی مطالعات و نقشه های آن می پردازد، مدرس نیز باید یک نقشه آموزشی طراحی کند که در آن محتوای آموزش ، روش آموزش ، رسانه ها و وسایل کمک آموزشی پیش بینی شود و مطابق این طرح به آموزش بپردازد. در این پژوهش سعی بر این است که علل ناکارآرامدی مراکز آموزش معماری و ارتباط این مساله با نظام آموزشی و طرح درس سنجیده شود.پرسش اساسی در این نوشتار این است که آیا خروجی واقعاً همان نتیجه ای است که مورد انتظار تدوین کنندگان اهداف آموزشی و حتی خود فراگیر بوده است؟ خصوصاً در رشته ای نظیر معماری که اکثر فارغ التحصیلان پس از پایان دوره بازدهی خوبی ندارند و مراکز آنها به نتایج دلخواه نمی رسد. روش بررسی در این پژوهش کمی ودارای راهبردی توصیفی است که از پرسش نامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شدو نتایج نهایی بدست آمده حاکی از این بود که دلیل ناموفق بودن مراکز جدید که افراد تازه کار نیز در آن حضور دارند؛ در وهله اول به نداشتن طرح درس مناسب و بعد کم کاری فراگیر و ناهماهنگی محتوا و اهداف آموزشی بر می گردد.
