این مقاله بر مبنای بحث واگرایی یا همگرایی سازه و معماری می باشد. انقلاب صنعتی و پیامدهای ناشی از آن به عنوان رویدادی بزرگ در کنار عوامل دیگر موجب از هم گسستن ارتباط معماری و مهندسی سازه گردید. انقلاب صنعتی در بسیاری از زمینه های علمی و فنی موجب پیشرفت های شگفت انگیز در غرب شد و به تناسب تأثیر روز افزونش بر علوم و فنآوری بر سرنوشت معماری نیز تأثیر گذار گردید. تاسیس دانشکده های آموزش سازه و انفکاک از معماری از مهمترین دست آوردهای انقلاب صنعتی بود در سال 1794م مقارن با انقلاب فرانسه مدرسه فنی (پلی تکنیک) پاریس تأسیس شد. وظیفه مهم این مدرسه وحدت بین علوم نظری و عملی بود. این مدرسه در پیشرفت علم و صنعت قرن 19 تاثیر فراوان داشت. در سال 1806م ناپلئون نیز مدرسه هنرهای زیبای پاریس را تأسیس کرد. دو نحوه فعالیت در مدرسه هنرهای زیبا و مدرسه پلی تکنیک پاریس مقابل یکدیگر قرار گرفتند، این امر شکاف بین معماری و فن ساختمان را بوضوح نشان می دهد- این امر به واگرایی سازه و معماری انجامید. در سالهای پایانی قرن بیستم جنبشهاس معماری مبتنی بر سازه نظیر هایتک بوجود آمودند. معماری های تک با دیدگاه پوزیتیویستی (خوشبینی نسبت به علم و تکنولوژی معاصر) در جستجوی به وجود آوردن زیبایی شناسی نوین ماشینی بود رشد ساختار سازه ای در آثار جدید معماری بین المللی از مهمترین ویژگیهای معماری نوین می باشد.
