سبک بین المللی یا شیوه بین المللی (به انگلیسی: International Style) نام شیوه ای در معماری مدرن است که در بین سالیان 1920-1930 در اروپا و آمریکا پایه گذاری گردید این اصطلاح منشا خود را از عنوان یکی از کتابهای راسل هیچکاک و فیلیپ جانسون گرفته بود کتبی که برای ثبت اطلاعات برگزاری نمایشگاه هنر معماری مدرن که در موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک در سال 1932 نوشته شده بود. ویژگی های مدرنیسم را در سرتاسر جهان بر اساس ویژگی های مشترک شناسایی و تعریف و طبقه بندی می کرد. که نتیجه آن تمرکز بیشتر بر ویژگی های سبک شناسی هنر مدرن بود اهداف هیچکاک و جانسون برای توصیف یک سبک از آن زمان بود که معماری مدرن را مختصر و مفید کرد. یکی از نقاط قوت سبک بین المللی آن بود که راهکارهای طراحی بی تفاوت نسبت به محل اقامت، محل، و آب و هوا داشت. این یکی از دلایل بین المللی نامیده شدن آن بود و سبک ساخته شده هیچ اشاره ای به تاریخ های محلی یا بومی ملی نداشت. (که بعداً این کار به عنوان یکی از نقاط ضعف اصلی سبک شناخته شد.) در این مقاله این سبک معرفی شده و شاخصهای اصلی ان با توجه به گذشت چند دهه از آغاز این شبک، به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است.
