فضاهای آموزشی از جمله مهمترین فضاها در ساختار زندگی جوامع بشری می باشند. معماری این گونه فضاها در دوره تجددگرایی (modernism) مبتنی بر ساختار دقیق عملکردی و پیروی حجم و شکل از عملکرد بوده و در دوران فرانوگرایی (post modernism) نیز فقط یک جداره با نمایی از معماری گذشته بدور این ساختار عملکردی پیچیده شد. در این پژوهش با توجه به اعتبار و اهمیت معماری(سنتی) ایرانی و ساختار غنی و باشکوه این معماری که در طول سالیان متمادی شکل گرفته و از بنیان قدرتمند مفهومی برخوردار می باشد؛ پیشینه این موضوع در تاریخ معماری ایران زمین بررسی شده و سپس تاریخچه آموزش در ایران و سایر تمدنهای مهم دنیا مورد بررسی قرار گرفته است. عملکرد هر فضا در نهایت تابعی از انسان است. استفاده هایی است که انسان به عنوان یگانه موجودی که روح فضا را درک میکند،از فضا دارد.حال این فضا می خواهد یک بیمارستان باشد،یا یک مرکز تفریحی یا یک ارامگاه یا …انچه که مهم است شناخت نیاز های انسان در ان فضایی ست که باید طراحی شود برای تعیین درست تر این نیازها باید عواملی مانند فرهنگ ، اقلیم ، اقتصاد ، جامعه شناسی و… را مورد دقت و بررسی قرار داد
