صلاح الدین مولانایی

معماری های تک (High-Tech) یا معماری با فناوری پیشرفته (Advanced-Technology) سبکی از معماری است که در دهه 1970 در اروپا و آمریکا ظهور کرد این معماری، برای به تصویر کشیدن هرچه بیشتر نقش و جایگاه تکنولوژی و صنعت ،از فن آوری و صنعت پیشرفته روز دنیا در طراحی ساختمان استفاده می کرد. اسم این سبک برای اولین بار در سال 1979 در کتابی به نام " High-Tech: Industrial style and source book for home" مطرح شد. معماری High-tech به صورت سیمای تازه ای از مدرنیسم ظاهر شد، یک توسعه ایده های پست مدرنیسم که با پیشرفت در اصول فنی همراه شد معماری تکنولوژی برتر، به گونه ای پاسخی به گسترش سرخوردگی معماری مدرن است. یافته های برنامه های توسعه شهری لوکوربوزیه منتهی شد به شهرهایی با ساختمان هایی که استاندارد و یکنواخت ساخته شده اند. جذابیت ساختن ساختمان های اقتصادی منجر به اتمام ساختمان ها با کیفیتی بسیار پایین شد، همراه با تنزل بعدی که همان رو به زوال گذاشتن مسأله زیبایی و نوگرایی بود. معماری با استفاده از تکنولوژی برتر یک زیبایی جدید را در برابر معماری مدرن استاندارد ایجاد کرد ز دید معماران های تک، ساختمانهای امروزی باید نمایش دهنده عصاره فکری و تکنیکی عصر حاضر یعنی تکنولوژی باشد. بنابراین، یکی از اهداف روشن و بارز این معماری، زیاده روی در اجزای صنعتی ساختمان با در معرض دید قرار دادن آنها بود، زیرا از نظر آنها جنبه های تکنیکال، خلق کننده زیبایی ساختمان هستند