در ایران با توجه به وجود منابع فراوان و گوناگونی اقلیمی، می توان با بهره گیری مناسب و صحیح از انرژی های طبیعی مانند خورشید و باد، محیط زیست کشور را بصورت صرفه جو طراحی نمود. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهرسازی نوین سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود.توسعه ی پایدار به معنای متعادل ساختن نیاز به توسعه و رشد در مقابل نیاز به طبیعت و محیط زیست می باشد، ضمن اینکه نیازهای نسل کنونی بدون در خطر قرار گرفتن نیازها و آرزوهای نسل های آینده، برآورده شود. از این رو در این نوشتار ابتدا اقلیم و بافت شهری مناطق گرم و خشک بررسی شده، سپس رابطه ی عوامل اقلیمی با پایداری، در معماری بناها و ملاحظات تکنیکی همچون استفاده از انرژی خورشید، باد و... مورد مطالعه قرار داده شده است. در پایان نکات اساسی در طراحی فضاهای پایدار زیستی، بیان شده و الگوهای پایدار همساز با اقلیم این مناطق جهت طراحی ساختارهای پایدار و همچنین پیشبرد اهداف معماری همساز با اقلیم در اختیار معماران قرار داده شده است.
