امروزه صاحبنظران خلاقیت را دانشی بنیادی را برای هر گونه تغییر و نوآوری میدانند از سوی یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است و دارای اهمیت و حساسیت بسیار زیادی میباشد. یکی از رسالتهای مهم تعلیم و تربیت، شکوفایی استعداد، پرورش خلاقیت، ارتقاء فرهنگ خلاق و به طور کلی رشد و توسعه منابع انسانی است. در سالهای اخیر با توجه به رشد افزون و وسعت تغییرات روشهای آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، در کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است، چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود میتواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری و خلاقیت دانشآموزان را تقویت و یا تضعیف نماید. در این راستا از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است. مطالعه و بررسی کتب، مقالات، گزارشها و پایاننامهها در خصوص روانشناسی رشد و پرورش خلاقیت کودک و روانشناسی محیطی، ارتباط تنگاتنگ این عوامل محیطی موثر بر پرورش خلاقیت کودکان را نشان میدهد. به گونهای که رشد و پرورش کودک مستلزم تامین کیفیت مناسب برای عوامل محیطی است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که چه معیارهایی امکان برانگیزش و تقویت حس خلاقیت کودکان 10-2سال را فراهم میکند و راهکارهایی برای طراحی فضاهای داخلی و خارجی مرتبط با وی ارائه میدهد.
